In de Thomasviering van 22 september 2019 hebben we met elkaar uitgebreid gesproken over de uitnodiging van Wijdekerk. Deze groep verbindt christenen met een LHBT+ achtergrond. Zij zoeken plekken waar ze niet op hun seksuele voorkeur worden beoordeeld of uitgesloten. Net als andere mensen willen zij gewoon deel zijn van een geloofsgemeenschap als de onze. Hun oproep aan ons is: “Help LHBT+-mensen een kerk te vinden waar ze zich welkom en geaccepteerd voelen, zodat ook zij Gods liefde (weer) mogen ervaren.”
In de Thomasviering bleek het grootste deel van de reacties uit onze gemeenschap onvoorwaardelijk positief: het welkom aan het begin van elke dienst zien we als een tastbaar gegeven dat in de Regenboog geen drempels worden opgeworpen. Iedereen is hier welkom, zo ook de LHBT+-ers. In de AKM, de wijkkerkenraad en in het vicariaat is deze uitnodiging doorgesproken. Ook van deze zijde is de nadrukkelijke wens open te staan, voor iedereen, voor mensen met elke achtergrond.
Toch zijn er drempels. Die bestaan omdat nogal wat groepen in de samenleving hebben ervaren dat de kerk niet altijd open staat voor de vreemdeling, voor de ander. In het verleden was dat misschien sterker. Maar ook nu kan dat nog gelden. LHBT+-ers hebben met veel van dit soort drempels te maken. Uit de kast komen vraagt voor velen al een enorme stap. Onzekerheid over de gastvrijheid van de kerk komt daar dan nog bij.
De Regenboog heeft zich nu aangesloten bij het initiatief van Wijdekerk. Op een mooie kaart staan alle kerken in Nederland die dat ook hebben gedaan (www.wijdekerk.nl/wijde-kerken-op-de-kaart). Deze stap is niet helemaal vanzelfsprekend. We zien dat dit voor een aantal leden van onze geloofsgemeenschap een moeilijk te accepteren standpunt kan zijn. Deze mensen kunnen zich dan buitengesloten voelen, net als de LHBT+ mensen zich nu buitengesloten kunnen voelen.
Het is aan ons allen om ons open en inclusief te gedragen. Dat vraagt van ons om nadrukkelijk de verscheidenheid aan overtuigingen, en de verwantschappen met de traditionele geloofsopvatting als waardevol te erkennen. Zo kan de kerk van alle dag en alle tijd inclusief zijn, ook al schuurt dat soms. In het pastoraat en in de diensten zullen we er nadrukkelijk over spreken dat die verscheidenheid niet gemakkelijk is, dat we hier niet alleen bevestiging krijgen op wat we al weten en fijn vinden, maar dat we ook elkaar ondersteunen om de verbinding aan te gaan met dat wat ons vreemd is. Want dan zijn we een gemeenschap voor iedereen. En Jezus zegt: “Waar twee of meer in mijn naam aanwezig zijn, ben ik in hun midden”.
Pieter Schrijnen
Namens Gesprek op Zondag