Truus de Haan bij afscheid:
Eerlijk gezegd: het viel een beetje in het niet, dat afscheid van Truus de Haan als voorzitter van de AKM. Op zondagmorgen 1 januari nota bene droeg ze officieel haar taak over aan Jan Vis, op een moment dat de meeste mensen thuis nog bijkwamen van de jaarwisseling. Gelukkig zag Edo Elstak gelegenheid om het
moment te markeren met een paar foto’s van de overdracht.
Ze heeft er vijf volle jaren als voorzitter opzitten, waaronder de coronajaren en de viering van het vijftigjarig bestaan van de geloofsgemeenschap. Niet de makkelijkste jaren, maar wel periodes waarin Truus kon laten zien waar ze sterk in is. Of zoals ze zelf zegt: “Ik ben niet van de puntjes, maar meer van de grote lijnen.” Dat Truus plezier heeft in besturen wisten we al. In de jaren ’90 was ze al een keer lange tijd voorzitter van AKM. Zó lang dat dochtertje Saskia zuchtend vroeg wanneer haar moeder nou eindelijk eens van AKM ‘af’ zou gaan…
Aan Truus gevraagd naar de charme van het besturen, zegt ze: “Toen ik daarvoor werd benaderd, dacht ik: Ja, dat komt nu op mijn pad. Ik zie dat niet alleen als mijn plicht, maar ik vind het ook leuk om die rol te spelen. In de afgelopen vijf jaar ging het vooral om het zoeken naar een antwoord op de vraag: Wat willen we? In die tijd hebben we als voorzitters van AKM, Wijkkerkenraad en RK Vicariaat nagedacht over de manier van besturen van de Regenboog met minder mensen en meer gericht op dat wat nu echt nodig leek. “Dat waren fantastische gesprekken, waarin we brainstormden over wezenlijke zaken”, benadrukt Truus. We hebben de AKM voorgesteld om een kernbestuur samen te stellen die aan de slag wilde met echt belangrijke zaken. Dat werden Peterhans van den Broek als voorzitter van de wijkkerkenraad, al snel opgevolgd door Swanette Jukema, Peter Paulus namens het RK Vicariaat, Jan Vis als voorzitter van de Stichting Beheer en Truus als voorzitter van de AKM., vanzelfsprekend ook samen met de beide pastores “Met Willy Menken erbij als penningmeester, vormden we een soepel kernbestuur, waarmee we snel konden reageren op alles wat op ons af kwam. Vanaf 2020 was het constant schakelen tussen dingen die onmogelijk waren en zaken die we wel mogelijk maakten.” Het kostte heel wat creatief denkwerk en manoeuvreren om de Regenboog in de lucht te houden, soms letterlijk met digitale verbindingen.
Het 52ste jaar van De Regenboog gaat beginnen met Jan Vis aan het roer. Een zware klus voor Jan, denkt Truus. “Er zitten tegenwoordig naar verhouding veel meer oude mensen in de kerk dan vroeger. Er zijn ook steeds minder mensen. Soms zit je op een zondag met ‘een half kind’ terwijl we vroeger twee groepen kinderen voor de kindernevendienst hadden! Hoe krijg je met minder mensen die vitaliteit weer terug en houden we het plezier van kerkzijn erin? Ik ben niet negatief, zeker niet, en we moeten niet bij de pakken neerzitten, want het geeft een enorme voldoening als het lukt om de verbinding met de mensen te houden. We moeten ons niet te veel verliezen in regeltjes en procedures. Dat bedoel ik met die puntjes. Ik denk dat we meer hebben aan langere termijn visies. Wat kun je als kerk doen om je plek in de wijk te behouden, nieuwe inhoud te geven? Misschien worden we meer een plek waar mensen betekenis kunnen vinden. Misschien door zinvolle filmavonden, door thema’s die je aan het denken zetten. We moeten realistisch zijn en kijken naar nieuwe vormen van kerkzijn.
Wat betekent De Regenboog voor Truus persoonlijk? “Even denken… het is een plek waar ik bij hoor, mijn omgeving, mijn sociale leven – door al die mensen die je kent – een plek waar ik inspiratie opdoe en waar ik van betekenis kan zijn.” Verder: “Ik ben dankbaar dat ik die verantwoordelijkheid heb mogen dragen. Het is nu tijd voor andere dingen.” Binnenkort komt er ook een einde aan haar ‘gewone’ werk als bestuurder van drie basisscholen, nadat ze eerder interim-directeur van middelbare scholen was. Maar Truus zou geen Truus zijn als ze zich niet langer zou bemoeien met zaken die haar aan het hart gaan. Zoals bijvoorbeeld de opvang van het Koerdisch-Syrische gezin in De Regenboog. Krijgt dat een vervolg? “Als we daarvoor kiezen. Dat moeten we evalueren. Kijken of we dat willen en aankunnen. Maar in mijn visie is dat ook kerk-zijn.”
Reina Wessels-ten Bruggenkate