Ik moet bekennen dat ik niet echt groene vingers heb. Eigenlijk is dat vreemd, want ik geniet altijd erg van de natuur. Maar de laatste maanden heb ik bewust wat meer tijd genomen om met onze tuin aan de slag te gaan. Samen met de kinderen hebben we gezaaid, geplant en onkruid gewied. We hebben er aandacht aan besteed.
Als ik dan zo met mijn handen in de modder zit of onkruid wied, en luister naar de geluiden om me heen, de vogels en de zoemende beestjes, hoef ik even helemaal nergens anders aan te denken. Het is goed zoals het is. Natuurlijk moet je af en toe even orde scheppen in de chaos van de tuin omdat je het soms iets te lang op zijn beloop hebt gelaten, maar daar heb je dan ook meteen voldoening van.
Ik denk dat veel mensen zo’n zelfde ervaring hebben gehad in deze crisistijd. We zijn teruggeworpen geweest op de kleine wereld van ons eigen huis, en van ons balkon of onze tuin. Dan geeft het plezier om planten en bloemen te verzorgen en te zien groeien en bloeien. Je vergeet even de moeilijkheden van deze tijd of je eigen zorgen, en bent gewoon fijn bezig. En je ziet resultaat van je werk.
‘Il faut cultiver notre jardin’, vrij vertaald: we moeten aan de slag in onze tuin. Dat is de laatste zin van het boek Candide van de Franse 18e-eeuwse filosoof Voltaire. De hoofdpersoon, Candide, wordt op een dag verdreven uit het kasteel waar hij woont, en trekt de wijde wereld in. Hij gaat op avontuur, maar vindt slechts oorlogen, natuurrampen, geweld, list en bedrog. Het kwaad is overal om hem heen, in alle variaties. Na die heftige confrontatie trekt Candide de conclusie dat ieder mens het in zijn eigen omgeving goed moet doen, letterlijk en figuurlijk met zijn eigen tuintje aan de slag moet. Voltaire bracht dat overigens in de laatste twintig jaar van zijn leven zelf in de praktijk, door een landgoed te kopen en vandaaruit arme mensen te helpen en werkgelegenheid te creëren.
Ik heb van veel Regenbogers gehoord dat ze aan de slag zijn gegaan in hun tuin of op hun balkon. Het voelt goed om op die manier afleiding te hebben, om iets te doen wat je ontspanning en positieve energie geeft. En ook om je te realiseren dat wat je aandacht geeft, groeit.
De wereld gaat gelukkig weer wat meer open. Dat maakt ook dat we onze aandacht en tijd weer meer zullen moeten verdelen. Maar ik neem me voor om mijn tuin deze keer niet te vergeten, en om aandacht te houden voor de kleine, waardevolle dingen dichtbij. En ik blijf hopen op die groene vingers.
Mirjam Buitenwerf