van ons werk in de Fundacion Ruach, Juigalpa, Nicaragua
Na een mooie start van het geregeld ontvangen van nieuwe bezoekers (die ons hadden ontdekt in december, de maand van de barmhartigheid) en een goed voortzetten van ons werk in het gemeenschapshuis met onze huisgenoten met een intellectuele beperking en de workshop waar mensen met intellectuele beperkingen een middagprogramma hebben, begon het coronavirus in maart roet in het eten te gooien. We kozen voor een vrijwillige lockdown en bepaalde een mate van zelfisolatie, omdat de overheid geen info gaf en/of maatregelen afkondigde. Integendeel, de regering negeerde de ernst van de situatie. De officiële cijfers die het Ministerie van Volksgezondheid gaf over de aantallen overledenen waren onbeduidend, in verhouding tot het aantal dat de onafhankelijke medische organisaties publiceerden. Van maart tot nu: 150 (regering) t.o.v. 7500 (onafhankelijken).
Veel mensen hoorden echter de andere verhalen van hun geïmmigreerde familieleden met name in Spanje, Italië en de VS en kozen hun eigen voorzorgsmaatregelen. Ook wij. Dus vanaf maart, konden we niet meer de Juigalpeesche bevolking bij ons werk betrekken zoals we voordien deden. Het belemmerde ons bij ons doel en essentieel onderdeel van onze missie: ´het creëren van goodwill´ door ons outreach-werk. Met als gevolg:
- dat we eens per week niet meer naar de lokale televisiezender zijn geweest, om over ons werk te vertellen en onszelf dus niet meer onder de aandacht konden brengen.
- dat we geen bezoekers meer konden uitnodigen om kennis te maken met het gemeenschapshuis en ons werk; we ontvingen
natuurlijk daardoor minder donaties in geld of producten. - Ook hebben we de kleine groep maandelijkse peetvaders/moeders niet bezocht om hun steun (kleine geldbedragen) te ontvangen.
- de huisgenoten kregen geen bezoek meer van hun (al oudere) moeders/tante.
- cancelen van de zwemtherapie, het twee wekelijkse kerkbezoek van Manuel en het uitstellen van tandartsbezoeken.
- Als bewegings-alternatief introduceerden we ´dansen´ in het wekelijkse programma. Dit werd zeer populair en is nu een vast onderdeel in het huis. Er wordt nu bijzonder goed geswingd op de muziek van Shakira en Dimension Costeña.
In juni en juli werd de situatie ernstiger en raakten ziekenhuizen overvol met coronapatiënten. En vonden er in de nacht begrafenissen plaats. De regering moest in bepaalde mate toegeven dat mondkapjes dragen belangrijk was…
- We sloten de workshop in juni.
- Onder het personeel hadden we mogelijk enkele (lichte) gevallen van het coronavirus, maar in Nicaragua kon daar niet op getest worden (beleid van de regering). We gaven hen uit voorzorg twee weken vrij, en werkten dus een tijdje met onderbezetting. Maar er was goed teamwerk! Twee leden van het bestuur en de boekhoudster werden erg ziek.
Op het corona-front in Nicaragua heerst de afgelopen maanden relatieve rust. Er zijn weinig nieuwe gevallen van coronabesmettingen bekend. Voor ons betekent dit dat in oktober, na een half jaar uitstel:
- We onze wekelijkse oefeningen in het zwembad van een restaurant opnieuw starten met de kernleden van onze gemeenschap. We gaan er ’s ochtends vroeg met privévervoer naar toe, als er vrijwel geen mensen in het zwembad zijn. Iedereen geniet ervan!
- De workshop is heropend met alleen leden van het gemeenschapshuis en een deelnemer die in de buurt woont. Een eerste stap, wachtend dat we de tweede stap kunnen zetten: opening voor al onze deelnemers.
Tot nu toe houden we het virus buiten de deur, maar we blijven zeer alert op de mogelijkheid van een tweede golf.
Nicaragua, onze context
Het land als geheel doet het niet zo goed: de armoede neemt toe door hogere werkloosheid, meer belastingen en stijgende prijzen; een hogere mate van onderdrukking bij politiek afwijkende meningen en toenemende censuur. Twee orkanen (ETA en IOTA) die dezelfde weg over noord Nicaragua namen, met alle ellende van dien voor dat deel van de bevolking. Wij kwamen er met restverschijnselen van af.
Tot slot
Toch hebben we ook veel momenten gehad van vieren: verjaardagen; afscheid vanwege een zwangerschap bij een collega; tijdelijke opname van een nieuwe bewoner Rommel; omdat iemand ons iets lekkers stuurde, of een middagmaal; of geld voor ons inzamelde zodat we in december een dagje naar het strand kunnen!
We voelen ons dankbaar en gezegend, voor wat op onze weg kwam, ons sterker en mooier maakte. Dankbaar ook voor uw meeleven, in gebed en financieel. Samen kunnen we een verschil maken! Hopelijk tot in 2021!
Astrid Delleman