Zoals u wellicht uit de berichtgeving hebt vernomen, heeft de bisschop van Rotterdam het Jaar van Gebed uitgeroepen. Mijn eerste reactie was er één van verbazing. Waar is dit voor nodig? Het fundament van ons christenen is toch ons gebed? Als we niet meer bidden, kunnen we nog zoveel doen maar dan is het niet geworteld in de Bron van ons bestaan.
Toch, na lang nadenken, begrijp ik de oproep van de bisschop wel. In onze tijd dreigen allerlei christelijke feesten ten onder te gaan aan de commercie. Kijk naar het feest van Pasen. Als je de berichtgeving vanuit de media tot je neemt dan lijkt Pasen te gaan over lente, paashazen, er op uit trekken na een lange winter enz. enz.
Maar voor ons christenen is Pasen het belangrijkste feest in het Kerkelijk jaar. We vieren dan de opstanding van Jezus Christus. Wat betekent dat nog voor ons? Wat kunnen wij ermee? Als we in de Goede Week (deze week heet niet voor niets zo!) Jezus volgen dan zien we dat Hij op een grootse wijze afscheid neemt van zijn leerlingen (Avondmaal), dat Hij trouw blijft tot de dood (Goede Vrijdag), maar door de duisternis heen (Stille Zaterdag) tot Nieuw Leven komt. (Pasen)
Daarin mogen wij Jezus volgen. Ieder van ons kent duistere periodes in zijn/haar leven. Deze kunnen soms van lange duur zijn. Maar we geloven dat ook wij door de duisternis heen kunnen gaan om tot Nieuw Leven te komen. Daarin is het gebed van onschatbare waarde. Door het gebed blijven we verbonden met Jezus. Het gebed kan ons helpen om ons af te keren van alles wat duister is en daardoor gericht te blijven op God. Dat is ook precies wat het Paasverhaal in het Johannesevangelie ons voorhoudt. (Joh. 20, 1 – 18)
Maria Magdalena gaat door diepe duisternis. Ze kijkt de dood aan maar vindt de kracht om zich daar vanaf te keren. Om zich daarna toe te keren naar het Leven, naar Jezus zelf. Wij kunnen dat ook, gesterkt door het gebed. Ons afkeren van alles wat duister is en ons toekeren naar het Licht van Pasen. Dat gebed kent twee wegen. Allereerst ons persoonlijke, dagelijkse gebed. Een moment waarin we voor God kunnen brengen wat er ten diepste in ons leeft. Maar daarnaast is er ook het gebed van de gemeenschap. Op zondag van de plaatselijke gemeenschap maar ook het gebed wereldwijd. In ons gebed staan we niet alleen maar zijn wij verbonden met alle christenen die in gebed zich tot God keren. Laten we samen en ieder voor zich ons weer bewust zijn van onze wortels van het christendom en deze wortels blijven voeden door het gebed.
Marianne Hoogervorst – pastoraal werkster
