Voor het maken van collages verzamel ik afbeeldingen uit kunstboeken, tijdschriften, van kalenders en dergelijke. Ik scheur de afbeeldingen uit tot ze zijn zoals ik ze wil hebben. Als ik er genoeg heb verzameld neem ik een stuk karton, leg de afbeeldingen op tafel en zoek de plaatjes uit die ik bij elkaar vind passen. Die rangschik en verschuif ik op het karton tot er een mooie compositie is ontstaan. Vervolgens plak ik de plaatjes vast en ga de ruimtes ertussen verven of met krijt bewerken. Dit doe ik ook met de plaatjes zelf.
Mijn echtgenoot maakt schilderijen en als ik niet meer weet hoe ik verder moet vraag ik hem om raad. Hij zegt dan wat ik nog zou kunnen doen of doet dat soms zelf. Zo vormen wij samen een mooie coöperatie. Hij maakt ook omlijstingen voor de collages en ophangmogelijkheden als ik ga exposeren.
Voetsporen in het zand
De Heer en ik, wij liepen langs het strand
en plotseling lichtte voor mijn ogen op:
mijn leven
in grote, snelle beelden,
zo droomde ik op een nacht.
Bij elke periode uit mijn leven, naar ’t mij scheen
ontdekte ik in ’t zand
voetsporen van twee wandelaars:
het ene spoor van mij; het andere van de Heer.
Toen eenmaal het laatste beeld aan ons
voorbij gegleden was, keek ik om
en zag hoe vele malen
slechts één spoor in ’t zand te ontwaren viel.
Dat juist waren de zwaarste episoden uit mijn leven.
Het bracht mij in verwarring en
ik wendde mij vragend tot de Heer:
Toen ik U vroeger alles gaf wat ik bezat
om U te volgen, Heer,
zei U immer bij mij te zullen zijn.
Gedurende de grootste noden in mijn leven
zie ik echter slechts één spoor in’t zand.
Waarom, Heer, was U niet bij mij
toen ik U, vertwijfeld als ik was, zo nodig had?
De Heer nam toen mijn hand en sprak:
Ik heb je nooit alleen gelaten, lieve kind,
en juist niet in de tijd waarin je aangeslagen was en
leed.
Daar, waar je maar één spoor in ’t zand kunt zien, daar heb ik je gedragen.
Anoniem Iers gedicht