Mijn vorige bijdrage ging over Oundle en dat was pas het eerste deel van dag één van onze vakantie. Op die eerste dag bezochten we ook de kathedraal van Lichfield en hebben we ’s avonds in de Liverpool Anglican Cathedral een Organ Gala bezocht: een concert waarbij alle vijf (!) de organisten hun kunsten lieten horen. Deze kathedraal is de grootste van Engeland (ja, dus groter dan St. Pauls in Londen) met ook het grootste orgel van het Verenigd Koninkrijk: ruim 10.000 orgelpijpen. Ja, u leest het goed: ruim 10.000! Wij hebben er in de Regenboog ‘slechts’ 678… en men heeft er dit jaar in Liverpool nog een aantal bijgebouwd in de vorm van een ‘Echo division’. Groot is overigens niet altijd mooier, nou in Liverpool mooi wel! Een oneindig aantal zachtere strijkende klankkleuren, die de ruimte vullen als een warme deken, met diepe zachte bassen, die je niet hoort maar voelt. Ik heb het daar al vaker meegemaakt en elke keer weer blijft het een ongekend mooie belevenis. En als de organist(e) even ‘full organ’ doet, inclusief de Tuba Magna en Trumpet Militaire (voor intimi: ‘Milli’), twee van de luidste registers ter wereld… ik herhaal even ‘groot is overigens niet altijd mooier, nou in Liverpool mooi wel!’. Ik heb vorig jaar al in St. Pauls mogen spelen, maar dit orgel staat nog wel op mijn ‘wish list’…
Na dag één volgden nog dertien dagen, met ‘tien kathedralen, drie abbey’s, tien Evensongs en vier concerten’. De ene kathedraal nog mooier dan de andere, het ene orgel nog mooier dan… etc. Je zou denken dat tien Evensongs in twee weken misschien wat veel is. Nou, echt niet. Elke keer weer loop je zo’n gebouw binnen (destijds gebouwd zonder computers, hijskranen zoals wij die kennen e.d.), neem je plaats in de koorbanken, en beleef je elke keer weer de schoonheid van het concept Evensong. Publiek of niet, het gaat altijd door. Wij zaten in Bangor met vier mensen in de kathedraal, en toch wordt er gezongen en gespeeld alsof de kerk vol zit. Het verveelt nooit, het voelt elke keer weer als voorrecht om daar te mogen zijn.

En de vakantie had nog een aantal bonussen (meervoud!) in petto. We hebben een uitermate interessante rondleiding in Wells Cathedral gevolgd, inclusief toegang tot de ‘Singing gallery’, een plek voor koorzangers onzichtbaar vanuit de kathedraal, met klankgaten in de westmuur, eveneens onzichtbaar. Als er dan wordt gezongen, u kunt inmiddels wel raden door wie… dan hoort men dat buiten, zonder dat men ziet waar het vandaan komt. Je ziet mensen buiten dan echt rondkijken waar de ‘Angel voice’ vandaan komt…  

In Hereford Cathedral staat de grote, beroemde broer van het Willis-orgel in de Hooglandse kerk, gebouwd in hetzelfde jaar (1892). Ruim twee keer zo groot en o zo mooi. En ja, ik mocht er even op spelen… 

In Cork Cathedral (we waren inmiddels in Ierland) staat het grootste orgel van Ierland. Het koor heeft vorig jaar in Leiden een Evensong verzorgd en ik had toen de organist Matthew Breen geassisteerd (bladzijden omslaan bij voorkeur op tijd) en registreren (eveneens bij voorkeur op tijd)). Na afloop ontmoetten we hem en zijn reactie was: ‘I owe you something’. Ofwel, vier klavieren (wij hebben er twee…) en 85 registers (wij hebben er 14…) stonden tot mijn beschikking en dat is zo gaaf om in zo’n grote kathedraal muziek te mogen maken!  

Bath (weer terug in Engeland) was ook een belevenis. Ik heb gespeeld en Debby begeleid in St. Michaels Church. Geen bijzondere locatie, maar wel voor mij. Ik heb er 30 jaar geleden (!) al een keer mogen spelen. En dan Bath Abbey, ook weer zo’n gotische reus, met een groot orgel. Moet ik het nog uitleggen? Inderdaad, we mochten ook daar muziek maken…
We hebben by the way ook nog beroemde musici ontmoet, ik noem even (inmiddels) Sir John Rutter en Paul Spicer (met een hond genaamd ‘Troppo’, die erg ‘Molto Agitato’ deed en pas later ‘Poco Diminuendo’). Kortom, ‘zoveel moois’…  maar dat hebben we ook in de Regenboog! Ik ben toch altijd weer blij als ik ‘ons’ kleine maar o zo fraaie Forster & Andrews-orgel mag bespelen. Daar mogen we echt trots op zijn! Tot slot, een compleet reisverslag in ‘columnstijl’ met foto’s is gratis verkrijgbaar via cfcresseler@hotmail.com.