Labyrintavond in de Regenboog
Mij is gevraagd uitleg te geven over het labyrint dat op 9 oktober in de kerkzaal van de Regenboog lag.
De vraag waar het labyrint opeens vandaan komt is vlug beantwoord. Sinds de herfst 2017 bezit de Protestantse Gemeente Leiden een reuze vloerkleed (9 x 9 meter) waarop een labyrint is geprint. Dit hebben we te danken aan Rietje van Wijlen en Marius van der Heul. Zij hebben het initiatief genomen om een Leidse Labyrintgroep op te richten. Een aanvraag bij het Vitaliseringsfonds van de Protestantse Kerk werd toegekend, het doek in opdracht gegeven en aangeschaft. Sinds een jaar organiseert deze “Werkgroep Labyrint PGL” activiteiten rond het Labyrint. Het doek wordt bewaard in een rolkoffer in de Hooglandse kerk, want dit is het enige gebouw in protestants Leiden waar het kan worden uitgerold zonder dat er met stoelen moet worden gesjouwd.
Maar dan blijft nog de tweede vraag: Wat moeten we met een labyrint in een kerk?
Labyrinten zijn er in vele culturen. Is dat een christelijk symbool? Nee, een labyrint is niet per se christelijk. Maar dat is het branden van een kaars of wierook ook niet. Ook deze zijn er in vele religies. Het hangt ervan af, wat je ermee doet. Welke invulling je er zelf aan geeft. Als ik het labyrint in een kerk uitrol, dan (s)preekt deze hele ruimte mee: het kruis aan de muur, de paaskaars, de (openliggende) bijbel. Zodra ik het in dit verband plaats, wordt het christelijk. En ook als ik als gelovige mens een labyrint loop, kan het tot een beeld van mijn geloofsweg worden of een stuk ervan.
We zijn niet de eersten die dit doen. Er zijn al middeleeuwse kathedralen die een labyrint in hun vloer hebben ingelegd. Sommige liepen het als pelgrimage voor wie niet tot Jeruzalem of een andere heilige plek kon lopen. Of gewoon als een weg van gebed en meditatie, als ontmoetingsmogelijkheid met de Eeuwige. Het labyrint is een weg: een weg met vele bochten, waar je telkens weer moet omkeren om hem te kunnen vervolgen. Een weg met een doel, een centrum. We hebben in onze christelijke traditie heel veel verhalen, waar iemand onderweg is of zich omkeert. Er zijn vele invullingen mogelijk. De Leidse groep begint meestal met een bijbeltekst en kijkt of er niet op zondag iets werd gelezen dat je op weg door het labyrint mee kan nemen. In oktober was dat het kinderevangelie: “Mensen probeerden kinderen naar Jezus te brengen …”. Er werden vragen bij geformuleerd: “Hoe was jij als kind? Dichter bij God? Gezegend door Jezus? Hoe ging het verder op je levensweg met je geloof?”
Er is één verschil met wat we anders in de kerk doen: we zitten niet stil op een stoel, zingend, luisterend, biddend. We zijn aan het lopen. Mijn lijf mag meedoen, lopend in gesprek met de (bijbel)tekst, met God, met jezelf. Zich omkeren, kijken, gaan en blijven staan. Er zijn zeker nog meer vormen te bedenken, hoe je een labyrintavond gestalte kunt geven. Zingend? Met kinderen of jeugd? Met vragenbriefjes onderweg? De labyrintgroep Leiden is nog nieuw en dankbaar voor iedereen die wil meedenken. U kunt zich opgeven via het mail adres beneden. Het labyrint is voor alle wijkgemeentes beschikbaar om er zelf eens gebruik van te maken. Maar u bent natuurlijk van harte uitgenodigd om het labyrint te lopen. De eerstvolgende mogelijkheid is bij de openstelling van de Hooglandse Kerk tijdens het evenement Joris Kerstboom.
Verder tijdens de labyrintavonden om 20.00 uur op 12 februari, 9 april en 11 juni 2019, waarschijnlijk in de Hooglandse Kerk. Wilt u zich a.u.b. daarvoor opgeven onder labyrint.pgl@gmail.com. Want zoals u hebt gezien, opeens moet het labyrint weer uitwijken en ligt misschien weer in de Regenboog.U bent van harte uitgenodigd
Barbara Heubeck-Duijts
Contact : labyrint.pgl@gmail.com