Terwijl men in Nederland momenteel de ene vrije dag naar de andere heeft en langzaam afstevent op het afsluiten van het seizoen, ter voorbereiding op de grote vakantie, zitten we hier in Juigalpa midden in het schooljaar.
In maart heb ik ‘grote vakantie’ genomen. Samen met Jonathan ben ik er een maand uit geweest. Daar ik de verantwoordelijke ben voor het reilen en zeilen van het gemeenschapshuis en de activiteitenclub, was het een mooie testcase om te zien hoe het stond met de empowerment van de werkneemsters, die nu een half jaar bij ons in dienst zijn. Geen enkele van hen heeft aanverwante werkervaring noch een aanverwante studie gedaan, omdat er geen opleidingen bestaan die aandacht besteden aan het werken met mensen met een beperking in Nicaragua.
Bij thuiskomst
Toen we weer thuis kwamen in huize Ruach (het gemeenschapshuis) was alles goed verlopen. De medewerksters voelden zich als team gegroeid. Leden van het bestuur hadden hun steentje bijgedragen in de ondersteuning en het vullen van gaten in het rooster. En in grote lijnen was alles gegaan, zoals gehoopt. De activiteitenclub was, volgens plan, volop in ontwikkeling door het geleidelijk uitbreiden van deelnemers en activiteiten. Een leerzaam proces! Al met al: mooie resultaten, om dankbaar voor te zijn!
Update activiteitenclub
Heydis is half februari begonnen als parttime verantwoordelijke voor de club. We hebben eerder met elkaar gewerkt. Ze heeft ervaring in het omgaan met kinderen met beperkingen waardoor de overstap naar onze doelgroep niet zo groot is. Ze heeft zich consciëntieus ingewerkt, ook al was ik ten dele op vakantie. Dat maakt dat ik diverse taken t.a.v. het reilen en zeilen van de activiteitenclub nu aan haar over kan laten.
Inmiddels hebben we 12 deelnemers die in wisselende samenstellingen of in de ochtend van 9-12 uur of in de middag groep van 2 tot 5 uur naar onze club komen.
Er is een eerste proef gedaan met het kweken van plantjes. De meeste deelnemers zijn dagelijks alert om te zien hoe het met hun zaadje gaat en het geven van water vormt nu een vast onderdeel van het programma. We gaan nu een projectje op papier zetten, om die materialen aan te kunnen schaffen, die het uitbreiden van dit initiatief nodig maakt. Want wat dat betreft leven we ten dele van ‘pas kunnen beginnen, als we extra inkomsten hebben’. Hetzelfde geldt voor het werken met klei. Een activiteit die voor diverse deelnemers ook haalbaar lijkt en stimulerend kan zijn. Wat bovendien ook producten kan opleveren, die we kunnen verkopen. Zoals piñatas die we nu verkopen. Al doende toont zich de weg. En dat is een boeiend proces.
Beeldvorming
Stimulerend is dat we door ons werk ook kunnen werken aan onze doelstelling, om een positievere beeldvorming te bevorderen van mensen met een beperking in de samenleving. Deze week werd de presidente van onze Fundacion door een goed beluisterde lokale radio geïnterviewd. En kwam een cameraman van een lokaal tv kanaal filmen toen we een speciale activiteit hadden in de activiteitenclub.
Alle aandacht en meeleven doet goed! Want alleen samen kunnen we een verschil maken!
Astrid Delleman