In een vogelvlucht deel ik graag weer iets mee van ons reilen en zeilen in Nicaragua en van ons gemeenschapshuis waar ik leef met zes personen die een intellectuele beperking hebben. Onze inspiratiebron is de internationale organisatie ‘De Ark’, die mensen met en zonder beperkingen van elkaar laat leren.
Verleden week hadden we presidentsverkiezingen. De Nederlandse pers heeft er alle aandacht aan besteed en bericht dat de verkiezingen totaal niet voldeden aan de minimale eisen (vele oppositieleiders zaten in de gevangenis) en de uitslag was gemanipuleerd. En ook internationaal is er nu voldoende bewijs dat we in een dictatuur wonen.
Dat drukt een bepaalde stempel op het leven van alledag. Het doet zeer, te meer door zoveel onrecht dat je om je heen ziet of hoort. We willen werken aan een betere en rechtvaardigere samenleving. Maar de werkelijkheid is soms stugger dan we wensen. Victor Frankl, die de concentratiekampen overleefde wist het treffend te zeggen: ‘Het gaat er niet om wat wij van het leven verwachten, maar wat het Leven van ons verwacht…’. En vanuit die opdracht werken en zijn we hier.
Onze Fundacion
Na 8 maanden hebben we als NGO uiteindelijk onze formele goedkeuring van de geëigende instantie om te mogen functioneren. Ook dat is een politiek verhaal. De regering is niet gebaat bij NGO’s die ze een bedreiging vinden voor hun functioneren. Ze willen het liefst (bij voorbaat) iedereen monddood maken.
Daardoor kon ik de verlenging van mijn verblijfsvergunning niet regelen, noch die van Jonathan, die na 5 jaar in maart verlopen was. We waren hier dus illegaal. Inmiddels zijn sinds een week de nodige papieren voor de aanvraag ingediend en is het afwachten wanneer de uitslag komt (staat geen termijn voor) en wat die zal zijn.
Inmiddels hebben we onze 2 jaarlijkse bestuursverkiezingen gehouden. Dat heeft opgeleverd dat drie bestuursleden zich hebben teruggetrokken, waardoor er wat nieuw bloed in het bestuur is gekomen. Persoonlijk had ik meer nieuwe gezichten in het bestuur wenselijk gevonden, daar we er hard aan moeten werken om de nodige financiële bronnen te vinden om te kunnen blijven bestaan. Economisch staan we er niet goed voor, door passiviteit van het bestuur. Moge het nieuwe bestuur meer initiatieven ontwikkelen!
Perikelen in het gemeenschapshuis
Inmiddels is Mayela plotsklap vertrokken omdat haar zus COVID had en zij voor haar wilde zorgen. En vonden we op korte termijn Lucia die nu aan het inwerken is. Alhoewel ik niet rouwig ben met de wisseling, geeft het toch weer extra werk. Ook doet de noodzaak zich des te meer voelen om een cursus op te zetten om mensen te scholen die met mensen met beperkingen willen werken. Zodat je uit een poel geschikte mensen kunt selecteren, in plaats van aldoor maar weer af te wachten wie er binnen komt en of die persoon de juiste mentaliteit heeft. Ik heb wat lijntjes uitgezet, maar de toekomst moet uitwijzen of het op de middellange termijn wat oplevert.
Wij hopen dat u met ons mee blijft leven. En rekenen op uw gebed.
In verbondenheid
Astrid Delleman
ajdelleman@zonnet.nl
www.vivirjuntos.org