Hoe zal het er uitzien in de kerktuin rond de tijd dat u dit Bulletin in handen krijgt? Ik probeer dat altijd voor me te zien wanneer ik aan dit stukje begin. Wat ik zeker weet, is dat de pioenroos (Peaonia) bloeit. We hebben tenminste twee mooie, rijkbloeiende planten in de kerktuin. U weet het hoop ik langzamer- hand toch wel: geen familie van de roos! Wel een prachtige bloem, die als een symbool van liefde, geluk en gezondheid vaak ter gelegenheid van huwelijksjubilea wordt gegeven: een sieraad in de kerktuin!
Eind mei bloeien, denk ik, ook de vele sieruien (Allium) die aan de terraskant van de tuin staan. Grote bollen met heel veel lila stervormige bloemetjes met middenin een groen stipje. Daarin zit het nu nog onrijpe zaadje verborgen. We doen ons best te voorkomen dat de bollen omvallen, want ook uitgebloeid zijn ze het aanzien waard! Kleine lila bolletjes ziet u trouwens bij de bieslook (Allium Schoenoprasum), een keukenkruid, familie van de ui, die natuurlijk in de kruidentuin staat. Uien kwamen tot ons vanuit het Midden Oosten. Voor de Egyptenaren was het een belangrijk voedingsmiddel (zie hierna!). Pas rond 1300 wordt de ui in Europa gebruikt. Supergezond trouwens, die ui! Bevat vitamine B2, B6 en B11 en vitamine C en dan ook nog kalium, calcium, fosfor en het antioxidant quercetine. Weet u dat ook weer!
In de bijbel wordt in Numeri 11: 5 de ui vermeld. Het gaat daar over de Israëlieten, die steeds maar manna moeten eten en naar “de vleespotten van Egypte” verlangen. Ze klagen: “We verlangen naar de vis, die we in Egypte volop te eten hadden, naar de komkommers en watermeloenen, de prei, uien en knoflook.” Mooi die (sier)uien en dus ook nog echt kerktuinwaardig!
Dan in het kader van de actualiteit nog even aandacht voor de wolfsmelk (Euphorbia), die in diverse verschijningsvormen in de kerktuin te vinden is: helder groen laag “onkruid”, wat hogere bruinrood bloeiende planten en als het vermeerderen weer gelukt is de groene “boompjes” van de Kruisblad wolfsmelk (Euphoribia Lathyris) die wat later in het seizoen opschieten. Gemeenschappelijk aan de Euphorbia soorten (er bestaan er 2300!) is dat zij schijnbloemen hebben en dat het melksap dat uit de stengels en bladeren komt als die breken, giftig is. De wolf, die wel meer de schuld krijgt, werd eertijds gezien als de veroorzaker van die giftigheid!
Heleen Gombert