Ik opende eerder dit jaar mijn tas met daarin de liedboeken en orgelpartituur. Ik trof daar iets in aan en moest daarbij denken aan een voorval, waarop een gewaardeerde collega van mij na mijn melding van dat voorval appte: ‘dasnie handig!’. Dat voorval ging over de situatie dat ik op een zaterdagmiddag net had besloten om even op de bank een dutje te doen (ja, ik word ook wat ouder schijnbaar) en ik werd gestoord door een beller. Deze beller, die volstrekt anoniem wenst te blijven, begon met enige stemverheffing als volgt: ‘Pap, jij rijdt toch diesel??’. Dit is een gesloten vraag, dus er zijn hierop slechts twee antwoorden mogelijk. Het antwoord dat de betreffende ‘Pap’ gaf leidde tot een reactie die ik hier niet zal vermelden, het gaat hier immers om ons kerkblad. Maar goed, het probleem werd snel door de ANWB opgelost, dus ik kan toch met een glimlach aan dit voorval terugdenken.
Hetgeen ik deed toen ik mijn tas opende en daarbij ook dacht aan het appje ‘dasnie handig!’. Het geval wil namelijk dat er eerder dit jaar tijdens Palmpasen ook plantaardige voorwerpen aan de kerkbezoekers werden uitgedeeld. Daar werd bij gezongen, maar het lied was, zo bleek, veel eerder klaar dan de uitreiking. Dus van de vier oorspronkelijke coupletten heb ik er nog 37 bij geproduceerd. Ook ik kreeg er een en die verdween in de orgeltas. En als je de tas dan pas een week later opent, dan blijkt het takje niet langer uit één deel maar uit 81 verschillende delen te bestaan: dasnie handig! En als organist maak je wel eens dingen mee die tot dezelfde conclusie leiden, waarvan een aantal recentelijk.
Zoals u weet verhoog ik de orgelbank met een tweetal houtjes (sterk gelijkend op de bovenkant van een pergola). Omwille van mijn fysieke stabiliteit steken die iets uit. Ik positioneer sommige stoelen dan zo dat een willekeurige bezoeker zou kunnen concluderen dat je niet achter de orgelbank kan langslopen. Degene die denkt dat dat wel kan schopt, waarschijnlijk onbedoeld, dan zo’n houtje weg, waardoor zowel mijn fysieke als geestelijke stabiliteit verstoord wordt. De veroorzaker heeft waarschijnlijk een pijnlijke teen en kent hopelijk het gezegde van die ezel…
Zeldzaam, maar zeker passend in deze column, is dat je flink gestudeerd hebt op een stuk om dat voor, tijdens of na de viering te spelen…. om dan te ontdekken dat de muziek nog thuis op de eigen orgelbank ligt. Orgels (en organisten) zijn stemmingsgevoelig.
Een aantal jaren geleden was er in de Hooglandse kerk in de winter een tv-opname waarbij het Willis-orgel gebruikt zou worden. Met de organisatie was uitdrukkelijk afgesproken dat de kerk onverwarmd zou blijven. Wij hebben in de vroege ochtend het orgel gestemd en het stond er daarna perfect bij. In de loop van de dag kregen wij signalen dat de opdrachtgever alsnog een warme kerk wenste… aldus geschiedde met als gevolg dat het orgel in onze oren klonk als een lek harmonium. Over ‘dasnie handig’ gesproken…
Meer recent betreft een concert in de Hooglandse kerk door Huw Williams, Director of Music van Bath Abbey. Dit keer was het orgel wel perfect op toon, de organist in vorm en de assistent niet. Ook deze assistent wenst anoniem te blijven, maar heeft laten weten dat er iets ‘nie handig’ was. Het Willis-orgel beschikt over een computer om alle registraties te programmeren. U ziet mij altijd druk bezig om al spelend alle registers te wisselen, erbij te trekken, in te duwen, e.d. Met zo’n computer is het een kwestie van al spelend één knop aanraken (dat kan ook met de voet, daar zit ook een speciaal pedaal om de computer te bedienen), zodat de volgende zelf voorgeprogrammeerde registratie wordt ingeschakeld. Das dus wel handig, zo kan je een oneindig aantal wisselingen (dat wil zeggen, bijna 6.000) bereiken en het orgel nog veel dynamischer laten horen. Vlak voor de slotmaten met letterlijk alle registers open had de organist geen vinger en voet beschikbaar, dus heeft de assistent voor die ene keer op de juiste knop geduwd. Op die knop staat ‘+’. Kan niet misgaan. Behalve dan dat er op die computer ook een knop zit met ‘C’. Dat is de C van ‘Cancel’ ofwel ‘alle registers uitschakelen…. Dasnie handig!
Frank Resseler