In Nicaragua maakt geloven nog deel uit van het dagelijkse leven. Praten over God is niet vreemd. Eerste communie en belijdenis horen er traditiegetrouw bij. Wel zijn er veel mensen die geloven op de manier zoals ze het geleerd hebben en het gezag van een dominee of pater is groot.
In onze naam staat dat we een christelijke organisatie zijn. Wat voor inhoud geven we daar aan? Natuurlijk voelen we ons geïnspireerd door de Bergrede waar we opgeroepen worden ons in te zetten voor de zwakkeren en de minder bedeelden. En zeker in Nicaragua wordt de groep mensen met beperkingen, en zeker intellectuele beperkingen, niet gezien en wordt er geen rekening mee gehouden. Ook al bestaat er een hele mooie wet waar de plichten, maar vooral de rechten, van mensen met beperkingen verwoord zijn. Het blijft bij wat op papier staat en is niet zichtbaar in de praktijk van alle dag.
Oecumenisch
We noemen ons bewust ´christelijk´ in tegenstelling tot veel organisaties die zich al gauw of katholiek of evangelisch noemen. We noemen ons ‘oecumenisch’, wat voor veel mensen in Nicaragua een vrij onbekend begrip is. Daarbij leggen we uit, dat we uitgaan van wat kerken gemeenschappelijk hebben en dat we niet aan een bepaalde kerk gebonden zijn.
Hoe geven we dat vorm in de praktijk? Enkele voorbeelden:
– Het avondgebed, dat we elke avond van 6.00 tot 6.15 uur hebben. Wisselend leidt één van de medewerkers dat. Alle huisgenoten, of ze nu kunnen praten of niet, zoeken dan hun plekje in de kring op. En ook al begrijpen ze de inhoud van de liederen, dat wat er gelezen wordt uit de kinderbijbel, de gebeden die uitgesproken worden niet, ze blijven zitten tot het einde. Want iets ervaren ze, wat het goed voor hun maakt.
– De bezinningsdagen. Eens per 3 maanden houden we een bezinningsdag waar we of een pater of een evangelische dominee voor uitnodigen om die dag te leiden. En proberen te mijden dat er elementen in zitten die bij anders kerkelijken moeilijk kunnen liggen. In ons team werken zowel mendsen die naar de katholieke kerk gaan als naar de evangelische. Aan zo´n dag nemen in principe ook bestuursleden deel, want het is een dag om ons als Fundacion te sterken. Natuurlijk zijn de huisgenoten aanwezig.
De foto geeft een indruk van de bezinningsdag van afgelopen zaterdag, met pater Jose, een Jezuïet, uit Managua. Hij had een echtpaar met visuele beperkingen meegenomen die op de piano speelden en daarbij zongen.
-Een laatste voorbeeld: als we onze verjaardag vieren als Fundacion met een feestelijk bijeenkomst met genodigden, dan vragen we bijvoorbeeld een pater de bijeenkomst te openen en een dominee om de bijeenkomst te sluiten.
Kerken
Maar we willen ook voor de huisgenoten, voor zover ze dat wensen, kerkbezoek mogelijk maken. En zoeken aansluiting bij de diverse kerken om te werken aan bewustwording en toenadering.
Manuel gaat eens in de twee weken naar een evangelische kerk. Wij brengen hem en we zijn blij met de steun van de kerkleden, die hem na afloop weer thuis brengen. Manuel gaat graag naar de kerk en geniet van dit uitje.
Met Miguel ga ik op bijzondere gelegenheden naar de katholieke kerk, op verzoek van zijn moeder. Verleden jaar was dat bijvoorbeeld het geval op Aswoensdag. Dit jaar kwam er iemand van de gemeente naar ons huis, waar ze een ieder die wilde het askruisje gaf 
Op weg naar Pasen
We zitten in de 40-dagen tijd. Tijd van bezinning. Zeker in deze tijd van het coronavirus beseffen we dat het leven kwetsbaar is. Zorgen komen altijd te vroeg. Moge deze bijzondere tijd ons helpen te groeien in
Godsvertrouwen, wetende dat Hij het laatste woord heeft!
Astrid Delleman, ajdelleman@zonnet.nl