Voorafgaand aan het kooruitje, hadden Cor en Ton als “commissie kooruitje” veldonderzoek gedaan in Bunschoten-Spakenburg en Amersfoort.
Op zaterdag 1 september 2018 was het dan zover. Het was een schitterend zonnige ochtend waarop de koorleden zich verzamelden op het plein voor de Regenboog. Chauffeur Nico Kleijne had de bus van Brouwer Tours al rond 8:15 op de Ketelmeerlaan geparkeerd. Om 8:30 stapten alle deelnemers in; Wilfred was de laatste (8:35 uur). Cor, Dagmar, Coby, Lilian en Wil Sluijter konden helaas niet meegaan. In de bus las Ton een e-mail bericht van Cor voor, waarin hij ons aanmoedigde om er een fijne dag van te maken. Na een rustige reis via Amsterdam en ’t Gooi kwamen we op de Bisschopsweg (Bunschoten-Spakenburg) een witte koe tegen die onze bus voorging naar de ingang van de Eemlandhoeve. Later begrepen we dat de koe tot het vleeskoeienras Blonde d’Aquitaine behoorde. Gastvrouw Lucia ontving ons met koffie en gebak. Het was zulk heerlijk weer dat iedereen buiten ging zitten. Vervolgens stelde boer Jan Huijgen zich voor en vertelde ons “in uniform” (mouwloos lederen jasje en zwarte hoed) de geschiedenis van de Eemlandhoeve. Trots liet boer Jan een artikel in De Gooi- en Eemlander van 1 september 2018 (!) zien waarin een interview met hem is afgedrukt: “Boer en filosoof voor stad en land.” Boer Jan bleek goed te kunnen leren en ging naar de universiteit in Wageningen. Hij studeerde bovendien filosofie aan de universiteit van Amsterdam. Zijn kennis en kunde gebruikte hij om de Eemlandhoeve in zijn geboortedorp te stichten. Vanuit de Eemlandhoeve gaf hij vorm aan het agrarisch natuurbeheer voor de regio, de multifunctionele landbouw op nationaal niveau, en tenslotte een Europese benadering van het veelzijdige platteland. Enkele jaren geleden kwam de patriarch van Constantinopel voor een conferentie op de Eemlandhoeve. Ter herinnering heeft boer Jan een pelgrimspaal opgericht met een richtingwijzer naar Constantinopel (2181 km). Boer Jan heeft op de hoeve ook een “kapel” gebouwd (mensen uit het dorp vroegen: Jan, ben je Rooms geworden?) waarin bezoekers kunnen mediteren in de stilte van de natuur. Boer Jan sprak regelmatig in vergelijkende termen over zijn buurman-boer: zijn buurman was de grootste, maar hij zelf was de breedste. Boer Jan vertelde dat hij vaak met zijn buurman moest “schuren” (= onderhandelen om zijn plannen te kunnen verwezenlijken).
Boer Jan gaf een rondleiding en liet ons de poortzuilen van het voormalige Instituut voor de Veredeling van Tuinbouwgewassen (IVT) zien die hij aan de ingang van de hoeve had geplaatst. Het IVT was een onderdeel van de Landbouwhogeschool (thans universiteit) te Wageningen waar boer Jan vroeger had gestudeerd. Toen de universiteit het IVT wilde
opheffen en afbreken, probeerde boer Jan de oude poortzuilen via de officiële weg van de Hogeschool te verkrijgen door allerlei formulieren in te vullen, maar uiteindelijk kon hij ze zonder papieren bij het slopersbedrijf meenemen. Tijdens een wandeling door de moestuin van de Eemlandhoeve zag Alize onkruid aan voor rabarber. Tiny (vdB) wilde bij een meertje even gaan zitten maar zakte door een vermolmd (?) bankje.
Vijfentwintig jaar na de oprichting van de Eemlandhoeve zit boer Jan weer in een nieuwe fase: herstel van de regionale voedselcultuur. Zijn missie is nu hoe er voor te zorgen dat in de regio Amersfoort 20 tot 30 procent van het voedsel uit de eigen streek komt.
Na een heerlijke lunch op het zonnige terras van de hoeve vertrokken wij om 14:00 uur richting Amersfoort. Tijdens de rit naar deze stad, gaf Jan van den Burgh een boeiende inleiding over de historie en bezienswaardigheden van Amersfoort. De bus stopte voor de deuren van het kerkgebouw van de Oud-Katholieke Parochie van de Heilige Georgius, ook wel Sint Joris aan ’t Zand genoemd. Hier stonden Hendrik Vonk en Emmy van Diesen ons al op te wachten. Hendrik en Emmy waren met de trein uit Zutphen gekomen, waar zij in de ochtend een ander zangfestijn hadden gehad. In de kerk werden wij ontvangen door gastheer Emile Verhey. De heer Verhey maakte Wilfred wegwijs op het kerkorgel. Het was even wennen voor Wilfred want de pedaaltoetsen zijn erg smal en staan dus dicht op elkaar. Het Regenboogkoor stelde zich op op het priesterkoor. Hendrik begon met een repetitie zoals wij die van hem gewend zijn op de woensdagavonden. Tenslotte zongen wij: Benedictus (Bruckner), Tollite hostias (Saint-Saëns), Ave Verum (Elgar), en He shall be great. Hendrik was bijna tevreden over onze prestatie (dat kon je aan zijn gezicht zien), maar Wilfred zat ook wel erg ver weg te spelen (geluid plant zich in lucht voort met een snelheid van 340 m/s). Toch zat er iemand in de kerk die na afloop geestdriftig applaudisseerde.
Na ons bezoek aan de Sint Joris aan ’t Zand, ging ieder op eigen gelegenheid rondstruinen in het centrum van Amersfoort. Sommigen (Kees en Keimpe) streken onmiddellijk neer op het terras van het café naast de Sint Joris om zich te laven aan het bier. Anderen gingen op weg onder leiding van Hendrik die veel over Amersfoort wist te vertellen. Annemiek, Aartje, Tiny en Ton bezochten het Mondriaanhuis, het ouderlijk huis van Piet Mondriaan (later Mondrian), waar leven en werken van de kunstenaar zijn te zien.
Om 17:00 uur was iedereen terug bij de bus. Hendrik droeg een mooie pet. Tijdens de rit naar Leiden ging Ton met de pet rond om onze waardering voor de chauffeur te verzilveren. Om 18:15 uur begon onze borrel in de Regenboog, gelardeerd met lekkere hapjes aan een stokje (gemaakt door Dagmar en Susanne). Een paar minuten na 19:00 uur kwamen jongens van Toko Maxum met de catering voor ons diner. We genoten van een Indisch georiënteerd buffet. Tenslotte zetten Tiny vdB en Jeannet een verrukkelijke panna cotta als nagerecht voor ons neer. Het diner was zo overvloedig dat er nog veel overbleef. Schelte ging gauw naar de Toko (die al gesloten bleek te zijn) en het lukte hem toch om een aantal plastic bakjes te krijgen. Liefhebbers konden de restanten van het diner in de bakjes meenemen. Na het diner gingen we met z’n allen gezellig afwassen in de keuken (de afwasmachine was defect) en er werd uitbundig bij gezongen!
Ton van den Besselaar, Cor van den Berg