Zoals u weet, sta ik op de wachtlijst van de Gaus Geleide- en Hulphondenschool. In het vorige Bulletin schreef ik dat een opvolger voor Co niet eenvoudig te vinden zou zijn. Dat laatste is een feit, maar er is hoop. De school vindt het belangrijk dat iedereen die op de wachtlijst staat, kennismaakt met de verschillende rassen en kruisingen, die in training zijn. Alleen op die manier kun je je immers een goed beeld vormen van de verschillende honden en aangeven wat je juist wel, of juist niet prettig vindt aan een hond of ras.
Deze zomer werd ik uitgenodigd voor zo’n kennismakingsbezoek. Samen met mijn broer en nichtje toog ik naar Lelystad, waar de verschillende bedrijven van de familie Gaus gevestigd zijn.
We namen plaats in een serre, waar de honden één voor één naar binnen geleid werden. Allereerst bracht Serge Gaus een hele rustige Golden Retriever binnen, die het best spannend vond om ineens door onbekende handen bevoeld en geaaid te worden. Na deze Golden volgden er nog een paar, die steeds een iets drukker karakter hadden. Zo konden we goed zien hoe verschillend de diverse honden binnen dat ene ras zijn, maar dat ze ook allemaal rasspecifieke eigenschappen hebben.
Dezelfde werkwijze hanteerde Serge bij het tonen van enkele Labrador Retrievers. En wat voelde zij weer vertrouwd, voor iemand die ruim 15 jaar de trotse eigenaar van een Labrador geweest is. Na de Goldens en Labradors, was het de beurt aan een Koningspoedel, kruisingen van deze poedels met een Labrador, een Golden Retriever, en een Duitse Herder, en een kruising van een Labrador met een Duitse Herder. Ook liet Serge ons kennismaken met een Appenzeller. Dit is een Sennenhond die in Nederland nog niet als geleidehond bekend is, maar in Zwitserland veelvuldig voor dit doel wordt ingezet. Deze hond met vrolijke krulstaart, maakte veel indruk op ons. Al met al hebben we zo’n twintig honden ontmoet, en veel geleerd over hun eigenschappen en waarom de ene hond, vanwege zijn karakter, beter bij iemand past dan de andere.
Conclusie van Serge was dat de Labrador, of een kruising daarmee, voor mij het meest geschikt lijkt. Toen mijn broer vervolgens vroeg of we mijn toekomstige geleidehond al ontmoet hadden, sloot hij dat niet uit.
Ik op mijn beurt sluit nu niet meer uit, dat er in de nabije toekomst weer een geleidehond aan mijn zijde zal zijn. Het is en blijft natuurlijk een kwestie van geduldig afwachten. Ik houd u op de hoogte van het verdere verloop.
Corine Knoester