Niemand kan meer zonder een mobiele telefoon zo lijkt het. Ik heb hem nodig voor mijn werk, ik gebruik hem om mee te bellen (ja, die mobiele computers van tegenwoordig hebben ook een bel-functie) en zo nodig wat berichtjes naar personen te sturen, maar daar houdt het wel zo ongeveer mee op. Ik ben nog van de generatie die zijn / haar leven niet laat beheersen door zo’n ding. Ik gebruik de nuttige aspecten ervan, maar meer ook niet.
Dit in tegenstelling tot vele anderen. Op vakantie staat hij bij mij uit (ja, die mobiele computers van tegenwoordig kan je ook ‘uit’ zetten), maar kijk eens rond in een restaurant: papa zit op zijn mobiel, zoontje op zijn tablet, dochter op de IPad en mama bestudeert de blauwe lucht bij gebrek aan contact. Ook merk ik op kantoor dat door collega’s (met name de jongere generatie) bij elk piepje direct op de mobiele telefoon wordt gekeken, op appjes wordt gereageerd etc. terwijl onze klanten daar niet voor willen betalen (lees: de extra tijd die nodig is om een adviesklus af te maken).
Kortom, u begrijpt mijn bedenkingen ten aanzien van de mobiele telefoon. De oplettende kerkganger heeft 15 augustus jl. tijdens de eredienst echter toch iets opmerkelijks gezien of kunnen zien. Ondergetekende was tot 09:53 uur niet met zijn orgel maar met zijn mobiel aan het spelen… Ter voorkoming van misverstanden zal ik hier trachten uit te leggen wat er aan de hand was. Het had namelijk wel degelijk een muzikale reden!
Vooraf kwam de dienstdoende voorgangster Marianne nog even kort wat dingen doornemen. Rond 09:45 uur, en dat is voor de organist(e) een prima tijdstip. Zoals ik al eens in een column (nummer 4, mocht u hem nog eens willen teruglezen) opmerkte: “ Vanzelfsprekend is eenieder, mezelf daaronder begrepen, gaarne bereid om alles door te nemen of een lied voor te spelen, doch het zou naar mijn bescheiden mening in de Grondwet verankerd moeten zijn dat dat kan tot uiterlijk 09:45 uur.”.
Dat toch weer even gezegd hebbende, Marianne vertelde dat het in de viering in lied en geschrift vaak ging over ‘bergen’. Dus een thema dat als rode draad in de viering was verweven. Ik had toen ineens een ingeving, er is een lied over ‘bergen’: “Op bergen en in dalen, en overal is God”, het (heel) oude gezang 143. Ik heb toen op mijn mobiel het gezang opgezocht en de tekst en melodie gevonden! Dus geen spelletjes, appjes of verveling, nee toch echt nuttig gebruik. Ik besloot op dat moment om tijdens de collecte erop te improviseren. Dan is er nog wel een probleem, het scherm is te klein om het goed te kunnen lezen én na een paar seconden wordt het scherm donker. Dus heb toen snel op een stukje bladmuziek de melodie van het gezang opgeschreven. En dat kladje heb ik gebruikt als hulpmiddel tijdens de collecte.
Gelukkig was het een aantal kerkgangers opgevallen en zowaar wist men ook om welk lied het ging. Het was ook iemand opgevallen dat mijn orgelspel voor de dienst zo laat werd ingezet. Dat kwam dus omdat ik op dat moment druk bezig was de melodie gauw op te schrijven (te ‘noteren’ in muzikantentaal).
Helaas werd het collectespel voorafgegaan door een domper. Ik zette als lofzang het lied in dat daarna pas gezongen zou worden. Nu vermoedde ik wel dat het lied dat ik inzette niet al te bekend zou zijn (Psalm 85 uit de GvL), maar dat het zo onbekend was dat niemand meezong… Op dat moment realiseerde ik mijn blunder, niet in het minst dat dat al de tweede keer was dit jaar. Dat is een record voor mij, en dat terwijl het jaar nog lang niet voorbij is. Ik bevond mijn toen wel even in een dal… Misschien toch iets te gefocust op het collectespel? Of, ehh, misschien dat het gebruik van de mobiele telefoon daar toch een rol heeft gespeeld…..?
Frank Resseler
