De Adventstijd is weer aangebroken, het eerste kaarsje in de adventskrans is door één van de kinderen aan het begin van de zondagse viering aangestoken, een lichtje in deze donkere dagen voor Kerst, een teken van verwachting, van hoop op een wereld waar vrede en gerechtigheid heersen, een wereld zonder oorlog en geweld, een stil verlangen naar vrede. Maar kunnen wij nog wel verlangend uitzien naar dit visioen van vrede met de verschrikkelijke beelden op ons netvlies die wij iedere dag op de televisie zien?
Durven wij nog te geloven en te vertrouwen dat God een verbond met ons mensen is aangegaan, een verbintenis voor altijd, een belofte van liefde en trouw? Een belofte verbeeld in een vuurkolom die voor ons uitgaat in de nachtelijke woestijn, in een stralende ster aan een donker firmament, die ons de weg wijst naar Bethlehem, in een oplichtende hemel vol engelenzang boven de velden van Efratha, een belofte die in vervulling gaat, gestalte krijgt in de geboorte van een kind, klein en teer, neergelegd in een kribbe?
Durven wij het nog aan, met al onze menselijke twijfels, ook zelf deze verbintenis van God met ons te bekrachtigen door ons toe te vertrouwen aan Hem en aan zijn eindeloze liefde voor ons? Wanneer wij ook zelf dit verbond met Hem willen aangaan, kunnen en mogen wij niet alleen maar rustig wachten op wat komen gaat, in de veilige beschutting en de vertrouwde warmte van de Regenboog. Neen, dan is het ook tijd voor aanpakken, de handen uit de mouwen, de deuren van de Regenboog wijd open naar de maatschappij en naar de ons omringende wijk. Dan moeten wij uitkijken naar nieuwe lichtpunten, zelf een lichtpunt zijn voor de mensen die wij liefhebben en voor allen die op ons pad komen.
De Regenboog wordt dan steeds meer een stralende plek in onze Merenwijk, en wij laten dan ook de Merenwijk stralen! Een Regenboog waar iedereen zich welkom en thuis kan voelen, waar wij elkaar ontmoeten en bemoedigen in naam van de Levende, zo veelkleurig als wij zijn in onze oecumenische geloofsgemeenschap.
Wat kunnen wij nog meer voor anderen en voor instanties en organen in de wijk betekenen, wat hebben wij te bieden, wat verwachten de bewoners in de Merenwijk van de kerk, en in het bijzonder van ons als leden van de oecumenische geloofsgemeenschap? Naast tal van reeds bestaande contacten vanuit de Regenboog naar de wijk zijn ook nieuwe lijnen uitgezet en nieuwe contacten gelegd. Zo vonden Syrische vluchtelingen een warm onthaal tijdens de Kerstnachtdienst in 2015 en tijdens een gezamenlijke viering in de Regenboog. Kinderen van de Brede School in de Slaaghwijk met leerachterstanden krijgen huiswerkbegeleiding van mensen uit onze geloofsgemeenschap. Op dezelfde school lezen een tiental oma’s uit de Regenboog en ook daarbuiten en opa Joost met kinderen van niet-westerse afkomst.
De bewoners van de Valkenhof met een verstandelijke beperking genoten van een heerlijk Kerstdiner bereid door de Regenboogdis.
Op Allerzielen kwam een honderdtal wijkgenoten naar de Regenboog om een kaarsje aan te steken en een kaartje met een persoonlijke boodschap op te hangen in de gedenkboom.
Sinds de zomer heeft de Italiaanse parochie een nieuw onderkomen voor haar wekelijkse zondagse vieringen in de Regenboog gevonden.
Ons gebouw begint steeds meer een centrale plaats in de Merenwijk in te nemen door ruimte te bieden aan de muziekschool, de trombosedienst, de wijkvereniging, de FNV voor het invullen van belastingformulieren. Onlangs is de Regenboog Groene Kerk geworden en kan met een programma van duurzaamheid een voortrekkersrol in de Merenwijk gaan vervullen.
Als vitale geloofsgemeenschap willen wij in het nieuwe jaar op deze ingeslagen weg voortgaan, en ook nog meer aandacht gaan besteden aan de zorg voor ouderen. Hun aantal groeit gestaag in onze geloofsgemeenschap en daarbuiten, wij tellen al bijna 100 ingeschrevenen boven de 80 jaar! Allen wonen nog zelfstandig en zijn daardoor zeer kwetsbaar. Meer professionele zorg voor deze doelgroep is zeker gewenst en nodig. Zo hopen wij ook voor de ouderen een lichtpunt te zijn!
Door om te zien naar elkaar kunnen en mogen wij ook zelf warmte en licht uitstralen naar allen die onze steun en liefde nodig hebben. Huub Oosterhuis heeft het als volgt verwoord in een prachtig lied:
Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen
of ergens al de wereld daagt
waar mensen waardig leven mogen
en elk zijn naam in vrede draagt.
Wij hopen en verwachten dat wij als oecumenische geloofsgemeenschap blijven voortbestaan, blijven verlangen naar eenheid, blijven zoeken naar “wat ons bindt en niet naar wat ons scheidt”, allen onder de regenboog, een veelkleurige belofte van God aan ons, waar wij ook zelf gestalte aan mogen geven.
Wij wensen U allen een gelukkig en zalig Kerstfeest, vrede in uw hart en alle goeds voor het Nieuwe Jaar!
Piet en Mary Pouw